ETIOPIA – TAJEMNICA ZAKLĘTA W DREWNIANEJ SKRZYNI

Etiopia…, no cóż. Gdy pierwszy raz tam zawitałem, z przewodnikiem Lonely Planet i „Cesarzem” Kapuścińskiego w plecaku, nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo ten kraj mną zawładnie. Uczyłem się go od pierwszych kroków po ulicach Addis Abeby, trzeciego największego miasta Afryki. Podobno z Addis się ucieka. Ja jednak, trochę w starym stylu, spędziłem tam pewnie zbyt dużo czasu. Ale gdy już wyjechałem stamtąd, to na dobre. Za każdym razem, kiedy wracałem do Etiopii, wracałem na jej peryferia. Mając przewodnik pod ręką trudno było zrezygnować z głównych atrakcji turystycznych. I dobrze, bo cóż to byłby za pokaz bez obrazów okazałych aksumskich steli, monumentalnych, wykutych w litej skale, kościołów w Lalibeli, zupełnie nie-afrykańskich zamków i pałaców w Gonder, monastyrów uwięzionych w bezkresie największego etiopskiego jeziora – Tana, oraz krajobrazów, przestrzeni i atmosfery, dziewiczych po stokroć Gór Siemien. To północ, górzysta i bogata w skarby architektury o których większość afrykańskich państw może jedynie pomarzyć. Na południu jest inaczej. Goręcej i dziwniej. To kraina ryftowych jezior, parków narodowych, dzikich zwierząt i plemion, o których istnieniu pewnie słyszeliśmy, ale nigdy nie mieliśmy śmiałości ich zobaczyć. I jeszcze Harer z subtelnym powiewem orientu…

Zbigniew Borys

Podróżnik, fotografik, organizator wypraw egzotycznych. Zaraz po studiach ( Wydział Inżynierii Środowiska) zaszył się w Azji prawie na 3 lata. Przemierzył ją od, zagubionych na Pacyfiku, Filipin, po, przycupnięty w rogu Płw. Arabskiego, Jemen. Obecnie coraz więcej czasu spędza w Afryce. Według niego jest tam trudniej, mroczniej i mniej przewidywalnie, niż gdziekolwiek indziej. Ale to wciąga. Zapytany o najbardziej intrygujący kraj Czarnego Lądu, bez wahania odpowiada, że to Etiopia. Gdy jest w Polsce, pokazuje slajdy i zacieśnia współpracę z ogólnopolskimi miesięcznikami podróżniczymi, zamieszczając na ich łamach zdjęcia i pisząc artykuły oraz pielęgnuje życie rodzinne.