JEMEN – ARABIA PRAWIE SZCZĘŚLIWA

Kiedyś usłyszałem o porwaniu Polaków w Jemenie. Po uwolnieniu, mówili o dreszczyku emocji i gościnności porywaczy i… mimo zachęty służb dyplomatycznych, wcale nie chcieli stamtąd wyjeżdżać. Dziwne, pomyślałem. Wtedy też postanowiłem, że odbędę podróż do kraju z którego nie chce się uciekać. Wówczas nie zdawałem sobie sprawy, że Jemen stanie się moim corocznym pożądaniem. Niektórzy mówili,że kuszę los. Nie zaprzeczałem. Za pierwszym razem, kiedy spoglądałem na jambije – ozdobne sztylety, wetknięte za pas oraz złowrogie lufy karabinów niedbale spoczywające na barkach mężczyzn o nieprzeniknionych twarzach, czułem lekkie mrowienie na plecach. Z czasem zauważyłem, że sztylety są bardziej na pokaz, kałasznikowy solidnie zabezpieczone , a na uśmiech Jemeńczyków wcale nie trzeba długo czekać. A kraj jest piękny. Pustynny – to prawda. Ale i górzysty, i wulkaniczny, i morski, i zielony czasami. Architektura Sany – stolicy Jemenu przypomina misternie wykonaną, koronkową robótkę. Dolina Hadramout kryje w sobie skarby stworzone z cegły błotnej, a widok Shibam – Manhattanu Pustyni, nikogo nie pozostawia obojętnym. Wiele razy słyszałem opinie, że Jemen to baśniowa kraina. Z reguły były one wypowiadane po solidnej dawce qatu – lokalnego narkotyku. Ale, o dziwo, nikt potem nie zmieniał zdania.

Zbigniew Borys

Podróżnik, fotografik, organizator wypraw egzotycznych. Zaraz po studiach ( Wydział Inżynierii Środowiska) zaszył się w Azji prawie na 3 lata. Przemierzył ją od, zagubionych na Pacyfiku, Filipin, po, przycupnięty w rogu Płw. Arabskiego, Jemen. Obecnie coraz więcej czasu spędza w Afryce. Według niego jest tam trudniej, mroczniej i mniej przewidywalnie, niż gdziekolwiek indziej. Ale to wciąga. Zapytany o najbardziej intrygujący kraj Czarnego Lądu, bez wahania odpowiada, że to Etiopia. Gdy jest w Polsce, pokazuje slajdy i zacieśnia współpracę z ogólnopolskimi miesięcznikami podróżniczymi, zamieszczając na ich łamach zdjęcia i pisząc artykuły. Oraz pielęgnuje życie rodzinne.